دمکراسی وآزادی در ایران فردا با مریم رجوی
نگرانی رژیم ایران از واکنش کشورها و مجامع بینالمللی در قبال ونزوئلا
روزنامه حکومتی سیاست روز در روز ۷ بهمن ماه نسبت به واکنش اتحادیه اروپا و مجامع بینالمللی در قبال تحولات ونزوئلا ابراز نگرانی کرد و نوشت: آنچه کشورهای اروپایی در قبال ونزوئلا صورت دادهاند و از سرنگونی نظام این کشور حمایت کردند نشان داد که این کشورها در کنار آمریکا هستند.
این رفتار بار دیگر این درس را داشته که دلبستن به ساختارهایی همچون اف.ای.تی.اف، پالرمو و سی.اف.تی نمیتواند مشکلی از مشکلات کشور حل کند چرا که این ساختارها هرگز مستقل نبوده و جز همراهی با نظام سلطه برنامهیی ندارند.
این روزنامه حکومتی با نگرانی به مقایسه وضعیت رژیم ونزوئلا و حکومت آخوندی پرداخته و ادامه میدهد؛ نکته قابل توجه آن که آمریکاییها ادعا کردهاند که بهدنبال سرنگونی نظام ونزوئلا نبوده و بهدنبال حمایت از مردم این کشور بوده و میخواهند زندگی بهتری را برای مردم رقم زنند. آمریکاییها با چنین ادعاها تحریمهای گستردهیی را علیه ونزوئلا وضع کرده و بهدنبال برهم زدن وضعیت اقتصادی این کشور بودهاند.
نگاهی بر مواضع آمریکاییها در قبال جمهوری اسلامی نشان میدهد که آنها همین مواضع را در قبال جمهوری اسلامی صورت داده چنانکه ترامپ و پومپئو ادعا کردهاند که بهدنبال تغییر رژیم در ایران نبوده و زندگی بهتر برای مردم ایران را میخواهند.
نگاهی بر مواضع آمریکاییها در قبال جمهوری اسلامی نشان میدهد که آنها همین مواضع را در قبال جمهوری اسلامی صورت داده چنانکه ترامپ و پومپئو ادعا کردهاند که بهدنبال تغییر رژیم در ایران نبوده و زندگی بهتر برای مردم ایران را میخواهند.
روزنامه سیاست روز به نتیجهگیری پرداخته و مینویسد جالب توجه آن که آمریکاییها هر روز تحریمها و فشارهای جدیدی را علیه جمهوری اسلامی وضع کنند. رفتار آمریکاییها نشان میدهد که آنها در قبال ایران همچنان همان سیاست براندازی را دنبال میکنند.
در ادامه آمده است که رفتار آنها در قبال ونزوئلا بهخوبی آشکار میسازد که وقتی فرانسه همزمان با بیان ادعای باز شدن کانال مالی اروپا با ایران در آینده نزدیک ادعای نگرانی از توان موشکی و موقعیت منطقهیی جمهوری اسلامی را نیز مطرح میسازد و یا وقتی آلمانیها و انگلیسیها ایران را تهدید امنیت منطقه معرفی میکنند و ادعا دارند ایران باید رفتارهایش تغییر کند به چه معناست.
در پایان سیاست روز در سوزوگداز از موضع سازمان ملل مینویسد؛ نکته مهمتر موضع سازمان ملل در قبال تحولات ونزوئلاست که برخلاف منشور سازمان در مسیر حامیان کودتاچیان قرار گرفت تا نشان دهد که به این سازمان نیز اعتمادی نیست.
این رفتار بار دیگر این درس را داشته که دل بستن به ساختارهایی همچون اف.ای.تی.اف، پالرمو و سی.اف.تی و... نمیتواند مشکلی از مشکلات کشور حل سازد چرا که این ساختارها و ساختارهای بینالمللی مشابه هرگز مستقل نبوده و جز همراهی با نظام سلطه برنامهیی ندارند.
این رفتار بار دیگر این درس را داشته که دل بستن به ساختارهایی همچون اف.ای.تی.اف، پالرمو و سی.اف.تی و... نمیتواند مشکلی از مشکلات کشور حل سازد چرا که این ساختارها و ساختارهای بینالمللی مشابه هرگز مستقل نبوده و جز همراهی با نظام سلطه برنامهیی ندارند.
ولی سیاست روز در یک جمله پاسخ اصلی وچرایی وربط موضوعات ونزئلا به ایران را نمی دهد. با توجه به بعد جغرافیایی وساختار نظام حکومتی وفرهنگ وزبان وجه مشترکی نمی توان دید الا در موضوع دیکتاتوری هر دو نظام که مردمش اراده کرده اند وضیعت موجود را با سرنگونی در رأس هرم قدرت خاتمه دهند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر